dat éérste gekraak bij morgenstond
je lag reeds parelwit, geen ziel was blij
dat geschraap en gekras
een venster met een ijzige bloem
wakker heb je ons gemaakt
die tijd aangebroken
keukengerei, moeten koken
geen rijstebrij, maar zere knoken
krachtig draaien centrales
stoompluimen kilometers zichtbaar
we draaien er wat door
alleen geen kool, gas en geld
naderend een kille strijd
van warm houden, harten en huis
tenten tevens wachtend staande
duizenden zonder één kaars voor het raam
werelddelen ondergedompeld
majestueus maagdelijke kleur
handschoen, sjaal en pet
onder in die doos, ja mijn warm bed
Werner
woensdag 27 juni 2007
Warm bed
Gepost door Werner's Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten