Kort van stof

stil staat het niet meer
dat gesprek op de hoek van de straat
ze wandelt verder met handtas en korte rok
naast haar poedel, welke naakt zijn ding deed

geëvolueerd is het nu verbaal
zelfs rijdend, hangend aan elke paal
fragiele, uitschuifbaar, hangend aan je oor
vingers vergroeid, net naast menu en berichten

fingerspitzegeful om zomaar wat te zeggen
zonder woordenboek in een vreemde taal
ik sms nu en dan, maar hou het kort
mijn belwaarde voor taal, is kort van verhaal



Werner

Avondje uit

ja een dame uit Soes,
geloof me vrij ze noemde Loes,
huiswaarts reed ze te snel,
de bekeuring die kwam er wel
voor een dichteres was dit een hardleerse les





Werner

Het kleurt

ja het kleurde wel eens blauw in mijn bestaan
blauw bij geboren worden
blauw bij suikerbonen
blauw van pakjes
blauw van plekken en builen
blauw van fietsen en groot worden
blauw van kaftpapier en uniform
ja nu en dan had het maar één kleur
blauw van het eerste spaarboekje
blauw van beginnende zorgen
blauw van koude nu en dan
blauw van ik hou van jou
blauwtje voor de eerste keer
en toch doet de kleur me wat
blauw in de lucht
blauw op papier en op het scherm
blauw die auto, kleur die zij dan koos
blauw van dat eerste gedicht
blauw mijn woorden op papier
blauw voorwaardelijk ik hou echt van jou
blauw uit zovele kleuren, rust zachtjes blauw



Werner

In stilte

schoorvoetend schuift het nachtlicht
rustig de morgen tegemoet
alsof dagen korten en seizoenen ons plagen
net als de mijmerende zomerzon

speels als ze is, jent ze ons
nu en dan, zomert ze nog zachtjes
als groen in lichtbruin verandert
en rood de laatste bloemknop doet sluiten

vensterbank weelderig van orchideeën
zonder seizoenen, bloeien ze meer dan eenmalig
net die witte, welke reeds jaren schittert
zij zomerd elke dag mijn ochtend



Werner