Roots

niet denke wat zeer dak heb moete deurstoan
wat gevuules dat mijn lichoam en leeve al gekend emme
in men toal vuul ek me dikwels tois
mor schreiven isiets apoart
dor kanek alles kweit
den eene dag alwa gemakkeleker as denandere

me leve, men vraa en mene kleine
ze zen veul weerd,
meer as daket in woorde kan shreive
t’is iets apoart, gevuules van ne vent
soemige denke,
wa leet dem oit zijne frak te shudde
wel soems iset poeiezie dan wer leveservoaringe
volges mei ba ons allemoal,
et startpunt van shreive

ieder het zein, met troane,
met ne lach ene zwanz
gerokt int diepste van oewe ziel
dan weure et woorde en eu gedicht
wei zette ettier oem geleze en bekeurt te weure
awel deeze ziel out vanet leeve
en golle content me dat vanolle
in oe eige toal aset kan

et moet ni et mag


Werner