Kleurendraai

stil door de wind gewaaid
mijn jaarlijks kleurenfestijn
van maagdelijk wit tot oud roze
gejaagd met een briesje

laan met kerselaars, Japans zijn ze net niet
het geeft een odeur die niet te versmaden is
zo kort dat jij maar je schoonheid laat zien
statig en telkens weer jouw pracht

ik hoor de buren reeds klagen, weer dat vegen
van bloesemblaadjes tot herfstvallend
maar genieten deel ik, mijn kerselarenlaan
waar niemand in de schaduw hoeft te staan


Werner