Dankjewel

"Na tweeëntwintig jaren.."
geen testament dat ik beschrijven kon

jaren die gedeeld werden,
met glimlach en troost
van woorden nimmer gesproken
heuvels tezamen beklommen

verwoven tussen lief zijn voor elkaar
en blijven houden van
als minnekozen alle betekenissen inpalmde
wanneer blikken voldoende waren
slechts een zucht ons nog twijfelen deed

jij naast mij en ik in jouw hart
geen dag verdwaald, laat staan verward
gewoon houden van, zonder omzien of nadenken
onze liefde weerstond aan elke wervelwind
die mijn wielen draaien deed...



Werner