Zonder hoop

tweede dag van de week
zoiets kan hij misschien nog onthouden
alle kamerdeuren zijn hetzelfde
gezichten vervagen zoals monotone kreten
bij het passeren van een witte schort

nachtelijke wandelingen zijn klokvast
ergernis van elke wacht als deuren niet op slot zijn
zijn leven dat overhoop geworpen werd
geen foto die nog een herinnering is

stoelen grijs en groen netjes op een rij
een dame starend door het venster en verder
sommige blikken slapen reeds
televisie staat aan of uit,
als hij maar muziek maakt zoals weleer

het koffiemachine pruttelt zijn bakje troost
zwart graag, dat wist hij nog


Werner

Werner gaat ervoor...

Aanschijns

baden in jouw aanschijn
doet mijn dag herleven
vol als je heden staat
laat menig ziel niet onberoerd

paringsdans der exotische nachtvlinders
gestoei van mensheid en hormonen
tussen schemering en ochtendgloed
wissel je van gedaante

van kwart tot half en vol
weerspiegeld zonlicht achterom
laat me dromen van je slaapzand
's ochtends in mijn ogen

van die blik, die jij achterliet
als ik niet slapen kon



Werner