Dag 2011

Een jaar tevreden afgesloten
uitgereikt naar hogere sferen
getracht mezelf te verbeteren
zoals een kind, stap na stap

gezin en gezond apart
glimlachend doch nu en dan zuchtend
alsof een ton pluimen
mijn leven nu en dan deed stilstaan

vooruitkijkend naar nieuwe horizonten
dag na dag gedeeld geeft rust weder
ik adem terug liefde en tijd in
een tevreden ik kijkt over de schouder terug


Werner

Krassend

Vlokken dwarrelen
Tussen schemer en grauw
Alsof winter niet wakker wilde
Met hort en stoot
Vroor de nacht in alle rust

Schoorvoetend trotseerde elk mens
Dag tegemoet vaak verwenst
Verkleumend en onbehaaglijk
Als elk lichaamsdeel kraakt

Wit was het glasraam
Dat zich niet keren kon
Alsof afwachten een boodschap is
Op Friese voeten, klunen stap na stap
Eindeloos van koud naar kouder



Werner.V

Stoepkrijt

Op de stoep van de straat
In de bocht waar het niet mocht
Schreef ze voor het eerst haar naam
In krijt zo wit als rotsen, hard en grauw

Niet stilstaan bij het effect
De buurman nors en vrouw misnoegt
Wat schreef dat kind
Zeven letters op een rij

Als het wit zich tussen de tegels grifte
Glimlachte ze fier en trots
Kijk allen wat ik schrijven kan
Zeven letters lang

Toen liep de eerste traan
Als een druppel de stoep aanraakte
Haar moment verdween
Een herfstbui viel plots op diezelfde steen
Onbekend als ze was
Net voor ze die zeven letters las.



Werner

Zondag 3 oktober te Kampenhout !!!

Voor vrienden van over de grenzen...

Als je op 3 oktober je hart wil laten zien.

Dan ben je welkom in Berg te Kampenhout.

Greet Paeps wil ook de mensen leren kennen die haar steunen.

Dus allen welkom www.learnandgrow.org

Groetjes Werner Vols

Dagelijks...

Met een klein hart vol met pijn
Kijk ik naar mama
Ze wist verdomd goed
Ik was alles wat haar restte

Verliefd, vermoord ongehoord
Ontoerekeningsvatbaar verklaard
Oma en opa begrijpen nog steeds niet hoe
Bruisend kind gewenst, een momentopname

Haar leven nu in een puinhoop
Kon ik haar wereld nog doen omdraaien
Mijn papa die nooit zal begrijpen hoe
De wereld die omkijkt en blijft vragen



Werner

Een plek in de oceaan

Zwart goud, op welke men teren zou
blakert niet meer in zonnestralen
alsof het miljarden wat kan schelen
nog geld nog mens kan het tij doen keren

blauw in grijs en aardse tonen
wie legt onze kinderen dat nog uit
creperen op het strand en oceaan
als men staat te tanken kilometers vol

alsof gewoon vervuild niet voldoet
hangen we vast aan strohalmen
spelen we nog eens met lucifers als weleer
aardmens die ’s werelds natuur naast zich legt

Grijs

Het leven kwam tot een stilstand
Als de aarde gegromd had
Wanneer Eyjafjallajökull van zich liet horen
In grijze en witte toonaarden

Geen vogel die het luchtruim nog betreed
Doch aan zijn voeten werd hij aanschouwd
Klik na klik zijn pracht vastgelegd
Wereldse economie zucht mee onder as


Werner

Advocaat

Hij verkocht echter geen belegen kaas
Bij nader inziens was hij maar enkele maanden de baas
Kort en nors van uitzicht dacht hij werelds met een bal
Doch bij het uitleggen waarom viel hij in de val

Van oudste tot best betaalde beroep
Veel kan je doen, maar de beslisser is steeds de poen


Werner

Dag opa

stil werd de gang waar hij wandelde
van ’s ochtends tot avondval
je merkte hem op met zijn stille pas
heen en weer alsof kilometervreters onbestaand waren

zijn relaxzetel maakte zijn leven nog aangenamer
het verving zijn benen en wielen
die hij niet wist of kon gebruiken
met norse blik liet hij soms nog wel weten waarom

en toch kon zijn lichaam weten dat het tijd werd
stilaan pufte hij elke dag nog tezaam
alsof hij mij niet meer kende nog de dag dat hij heenging
een enkele bloem, een enkele krans

dat je mag rusten op de lauweren van je leven
het was dubbel dat van een doordeweekse ziel
van dag in nacht en verder, slaap zacht opa
vergeet jij de kinderen niet die jou niet meer herkenden

Werner