Mogen we

reeds jaren wandelen we zij aan zij
jouw glimlach en mijn rimpels aan de kant
de jaren zijn ons trouw gebleven
zo ook onze zorgen klein en groot
van het leven hebben we genoten
nu nog verder genieten, de stilte van elke kus




Werner

Leiden

eens was ik jong en stoutmoedig
doch reeds groot van gestalte,
voor een eik zou ik niet wijken
daar waar mijn stem verheven werd

met jaren strenger geworden
doch de ziel en hand teder geraakt
tocht naar wijsheid bewandel ik nog steeds
degene die over mijn schouder kijkt
leid die me dan op het kromme wandelpad



Werner

Iedereen heeft het

het mijne noemt ook een ding
weet je wel, zo tussen knieën en bovenbuik
al jaren mijn beste vriend
een flufje stof en je pink is vandoen,
draaiend mezelf der niet met vervelen
men draait er geen vinger rond

ik zou eerder zien, dat ieder een andere heeft
kleiner, statiger, diep of ondiep
met alures groots of klein,
men sluitte ons eens af van moeder
nu is het zo'n gek zicht,
een gaatje en het gaat niet open of dicht



Werner

Dineetje voor twee

Aperitief met nootje of hapje
Voorgerechtje met eerste sip van karaf witte
Hoofdgerecht, mijn gaar stuk koe met slaatje aan de kant
Dessert, overbodige luxe maar smelt zo heerlijk weg
Afsluiten, met kopje stress één zoetje graag

Momentje schat ik heb nog even zin in...

Dat trekje die ene sigaret



Werner

Mijn kust

Noordzeewind doorheen lichter wordende haren
nefast terrassen, zonnestralen ongelimiteerd
rood biertje naast half kilo-tje grijs
net geen blote borst, dan wel een naakte knie

Noordzeewind op aangezicht, met spierballen verder
reeds massa's koppen die geveld werden
bruine benen, rode snoeten, kreeften lopen te koop
smeren het witte goed, gezondheid kost vakantiegeld

Noordzeewind blaas verder in mijn zeilen
mijn brood op de plank is jouw goed gezindheid
wil je bevaren, in je beuken, meters hoog
laat me deinen op golven van wit schuim

Noordzeewind laat me het zilte ruiken
zandkorrels de erosie zijn van mijn aangezicht
het water mijn bestaan van dorstige terrassen
ik schenk je milde smaak aan elke landgenoot



Werner V.

Opa

met opa is het niet zo best
gevallen met een been, en de rest
nu is hij gestabiliseerd in bed
morgen een korset, gedaan met de pret

het is zo'n mens die alles zelve doen wil
tegen Gods wil en vooral dank
zo'n hart van een jonge springbok
maar dan zonder jong en springen

nu net van stek verzet
hij wil maar niet zo best aarden
gaat hij wel betijen in zijn nieuwe flat
ik zie het aan met een lede ogen

zijn kroegjes weet hij bij naam
nachten zijn hem kort geleerd
zal hij volharden en doorgaan op zijn elan
of is het rusthuis in zicht eind deze rit



Werner

Hoekstenen

huisje, tuintje en gezin
drie woorden in menige zin
de tuin is groot en majestueus
het huis staat pal en recht in zijn voegen
ons gezin, de hoeksteen van die mooie zin

Zwijgend spreken

woorden, gebaren en handen
sprekende taal die je alleen kan zien
zo expressief dat we twijfelen om te zwijgen
een rust die we nooit zullen kennen




Werner

Respect

moeder, vader, ik heb geluisterd
naar jullie wijze woorden
gehouden aan jullie standaard
streven naar wat hoog werd geprezen

mijn kind draagt het in zijn vaandel
aan die enkele woorden
respect en eerbied voor ieder mens
dat was jullie grootste wens


Werner

Bestaan

verschillende kleuren
zijn onze mensheid bekend
zien wij die mensheid
nog achter die kleuren
of zijn we vergeten
waar mensheid voor stond
het is mooi om te zien
maar vergeet nooit
in de juiste richting te kijken



Werner

Toonladder

mijn bestaan heeft weinig om woorden
een toonladder met verschillende akkoorden
ik heb hoge en lage noten geraakt
maar muziek zal mijn leven bekoren
al was het die ene noot
die mijn partituur de mooiste maakte




Werner

Ervaring

meemaken, ervaren, tegenkomen
we zijn geen onmensen en gevoelloos
we zijn mensen van vlees en bloed
zelfs de grootste boom kunnen ze vellen
en ook het kleinste kind dat huilt
dus niet getreurd als ik in een hoekje zit
soms is het mijn beurt



Werner

Papa

papa waar ben je steeds geweest
ik was nog maar een kind en steeds bevreesd
ik heb je moeten missen,
daar kon je niets aan doen
papa mag ik later bij je komen
al was het in mijn dromen
je hebt me niet laten staan
Je bent te vroeg gegaan







je zoon

Aanvaarding

wie realiteit heeft leren aanvaarden
leeft vandaag en niet morgen
daar hij heden zag wat morgen
nog komen mag



Werner

Vanbinnen

vanbinnen zit ik gevangen
gemoed, lachend, brullend, zwijgen, tranen
dan kom jij en mijn poortje gaat even open

nee laat maar, het gaat niet zomaar
gemoed, lachend, tranen,
brullen en zwijgen




Werner

Bemind

ben ik onbemind als de liefde mij niet kent
ik schenk elke dag met heel mijn hart
kan het jullie dan echt niet schelen
of wordt mijn liefde niet aanvaard
voor wie of hoe ik ben



Werner

Ochtendwissel

ochtendnevel laat de dag ontwaken
nachtschaduw getint
met wolken en maneschijn
vervangt aan het firmament de zon
die zomer is dan toch echt voorbij
lichten en verwarming
komen ons tegemoet

ons hart nog verlangend naar
doch gepasseerd is het
seizoenen hunkerend
naar dat herfstblad en wintertoon
schakeringen van avondgloed,
tijdloos worden de avonden
tezamen warmen ze elkaar op



Werner

Ons kind

dat kind door jou gegeven
is in onze harten verweven
het web van onze liefde is zo groot
ons kind kunnen we bijna alles vergeven



Werner

De schilder

een schilderij aan de wand
nooit door iemand bekeken
als die schilder dat wist
dan was hij nooit begonnen
al was het maar voor die ene blik
die de schoonheid zag





Werner

Wat kleiner

kwartje maan
ben jij dan minder in je bestaan
schijnen doe je even krachtig
zonlicht dat ons passeert waarachtig
groter worden zal je doen
tonend je ongeschonden
stralend blazoen




Werner