Gesmeden

stof wordt nog geveegd
van vergane levens in ogenblikken
overmeesterd in treuren en tranen
bij 't naderen, elke keer weer, deze dag

waar toen mastodonten uit de grond rezen
resten nu nog namen gegrift in graniet
opdat zij niet vergeten worden
zoals eens de wolken opklaarden

waar duizenden wereldburgers
geen daglicht meer zagen
enkel een toorts die hen nog leidde
voor wat eens stond, 'E Pluribus Unum’

een natie zo groot
mensdom zo nietig



Werner