Crisisberaad

het gaat niet zo gezwind met ons land
zelfs minder geleerd, zie ik, er is wat aan de hand
men zegt met minder, dan politiek correct
de driekleur hangt niet strak, ach wat verrekt

het heeft wat met onze taal
"des mots perdu" ja daar sta je dan voor paal
ex-ministers en ex-formateurs
ook zij waren eens wel betaalde profiteurs

nu schudden ze uit mouwen, oude heren
het land van honing en tweemaal profiteren
met lede ogen aanschouwen,
vossen met niet verleerde streken
zouden we wederom stemmen moeten gaan
je hoort menig Belg al preken

een koning op zijn sloffen aanschouwt en beeft
dit is alles, wat zijn familie nog heeft
gekleurd is hij alleszins, deze joker in pracht en praal
mijn koninkrijk, mijn koninkrijk
ik geef alles voor mijn taal



Werner

Terug naar school

ten strijde zal ik gaan
letteren en schriften
zullen mij niet ontberen
eerste dagen van wederom keihard leren

over werelden en talen onbekend
van vierkanten en kwadraten
techneuten, vakkinderen
met alles onder de riem

eerste tranen of afscheidsjaren
aangevangen waar eens werd halt gehouden
wit op zwart en blauw op papier
rug gekromd van stapels wijsheid

fietsend mijn leven wagen
slalommen van huis naar school
halt gehouden bij het eerste lief
hoe anders mijn schat
schreef ik jou mij eerste liefdesbrief




Werner

Nastormen

tussen struikgewas en verdronken noten
zoekt de enkeling nog een huis
of dat wat restte van zijn bestaan
schilderen hoeft niet meer

krachten boven natuur en mensheid
lieten na, wat nooit heropgebouwd kan worden
beloftes zoek, tussen precedenten
gekleurd, anders politiek gezind

wenen zij nog nu de wind geluwd is
luistert men nog, waar eens jazz triomfeerde
nu zitten ze aan tafel, zeggen dank aan een leider
de andere wereld heeft honger naar kogels



Werner

Nu 2 jaar geleden werd New Orleans van de kaart geveegd...

Spoed

mijn dag te kort en soms te lang
daar waar woorden vlotjes neerstrijken
bij het neerbuigen van de avond
zoekt de pen steeds mijn hand
net als de ochtend zijn neus heeft laten zien

druk draait de wereld rond
van opstaan tot werken en leven
van groot zijn tot ouder worden
van jonger tot de laatste zucht

ben ik alleen zo gehaast door het leven
of zitten medezielen mee op de roetsjbaan
van alles sneller, en sneller en sneller
was het gisteren nog niet gedaan
wat vandaag geschreven werd

twijfel zindert door geest en lichaam
lezen wat hart en gemoed treffen zal
zo net na het opstaan en de koffie
of voor de tas melk en het slapen gaan



Werner

Life is a stage....

ja jij bent niet meer
je duimen draaien niet meer
je groet aan je tante mis ik zo
jouw glimlach steeds van uit je hart

je leven van theater en de show
je gekke toeren en je uiten van
jij mens onder mensen
jij met je zachte intonatie

je was er voor velen
je had rimpels van respect
jij had dat ietsje wat wij Zuiderburen missen
jij had een hart voor mensen

je rust nu in jouw God
jouw reis was voorbestemd en uitgepland
je kon een knuffel geven, geen mens die wat zei
jouw Duif is je haven geworden
Carré je laatste show

slaap zacht Jos




Werner