Ik ben maar een clown

rode neus en witgeblakerde wangen
mensen doen lachen, laten genieten het leven vangen
lach toveren op ieder gezicht, elke keer weer
mijn dagelijkse taak, levensopdracht vervult

netjes gestijfd, na het opzetten van mijn huis tentenhoog
het is groot, velen kunnen aan onze tafel zitten
hoe gek het ook kan zijn, immense stoelendans
mijn salon rond, met een kantje om te zitten
niemand zit chagrijnig, aan een hoekje treurend

bloem uit de mouw, dat oudere vrouwtje glimlacht
haasje uit mijn hoed,kind verbaast, glunderend afvragend
water uit die bloem, geen emmer naast mijn zijde
eerste rij natjes van tranen, een bloemetje half slap met koordje

mijn tenen worden niet gemist, of van schoenmaat vergewist
ringmeester opgetooid, kondigt mij aan met alle jaren verzamelde faam
gestaag zet ik pasjes verder in het rond
het vuurrode tapijt, laat mijn intrede doen

clowneske toeren moet ik uithalen, niet op de slappe koord
ik schoffel al eens, ezels, olifanten, paardenpoep
mijn rode neusje houd dat wel tegen
ik werp met kusjes, dat is mijn hele doen

een knipoog een traan, is mijn visitekaartje
zie me steeds staan, ik ben jouw vriend in je bestaan


Werner