woensdag 19 maart 2008

Dag Mijnheer...

heengegaan een stuk van onze taal
vijf decennia meesterlijk bewandelend woordgebruik
zoals jij alleen dat kon, een Claus

je oeuvre zo omvattend dat niet enkel een boek volstond
theater, film ze hebben allen de revue gepasseerd
van menig kunstvorm ben je meester geweest
elk palet heb je gevormd en stijl gegeven

'België in verdriet' zou nu een titel wezen
doch je pen heb je neergelegd op jouw manier
wanneer jij het wenste, de laatste pennestreek te zetten

in stilte schreef je dat laatste blauw
waar hemels wit zijn, je plaats gaf



Werner

Leterme I op been..









nu en dan betreurt, vervloekt en beschimpt
men is er in geslaagd ons land net niet te verdelen
zij het in posten, portefeuilles van allerlei allooi
met de moedertaal en kleur in de hand
zijn ze plots allen netjes zielsverwant

het heeft een naam, men zegge Leterme nummer één
al staat menig Belg nog op zijn kop, de rand gesplitst
voor onze allochtonen, de hoek waar de hoofdstad en taal
zich kruist zoals degens, het duel der zure appels

groen, paars, oranje, outsiders, minder bekwame insiders
eindelijk beslist waar men snoeien gaat,
zij het onze portemonnee dat we 't voelen zullen
uitdelen met andermans geld, is snel samengeteld

al zegt men 'non' en 'oui' tegen voorstellen die intimideren
het zal een minister wat schelen, hoe men melken zal
dit land van honing wordt stilaan een lachbui
nu nog onze koningskinderen hun dotatie nog
en de put is leger dan leeg,
en we kunnen weer stemmen gaan




Werner

dinsdag 18 maart 2008

Gekluts...







het daglicht klaart dan eindelijk
mijn ochtend en avond terug
in een schemerzone waarin kilte
menig hart stiller deed slaan

doch nimmer afgewend
speelt het jaargetij met licht en kleur
dat lentegevoel met wintervoeten
natje en droogje zoals het maarts betaamt

ik schuifel op het pad, mosgroen op edelwit
mijn voetstappen op ochtenddauw
uitkijkend naar wit en bruin met gele lintjes
zo net niet aangevroren, en nog eetbaar

glunderend zijn de snoeten
van kinderen speels, gedwee zoekend
naar hazen en zoets
achter de hoek luidde men net het voorjaar in



Werner