gevuld met laag na laag
van hoop, glimlach en tranen
tussen heden en verleden
vraag niet naar herinneringen
ze zitten ergens verstopt
net na laagje vier of vijf,
waar hoop ooit was opgegeven
tussen zeven en twaalf
ze staan stevig, zoals elke voetstap
weinig dat hij gezet was
maakte op het pad zachte indrukken
van terugblikken en voorwaarts streven
ik heb nog dat tweede paar
zonder doos, welke netjes aanschouwd
wat rust er is, onder elke laag
tevreden als onwrikbare veters
die alles vasthouden op mijn pad
Werner
