Oostende

na al die jaren heb ik je dan toch bereden
eens was het 'gedeng gedeng, ting, ting'
ook dat heeft zijn charmes behouden
niets tegen de stad waar je vertoeft

zonnig was mijn humeur, niet stilgestaan bij
had je nodig om kwart na vier
groot en sierlijk,
waggelend van links naar rechts

heb zelfs zwart gezeten

vijf haltes lang, vriendelijkheid alom
'ca va monsieur avec ta chaise’
‘oui mais c'est déjà long temps
vingt-sept ans passe que j'ai roulé avec le tram'
mon dieu que ca fait étrange

tram welke ik dacht
nimmer te nemen,
verbrand was het tipje van mijn neus
reisje om nooit te vergeten



Werner ©