Hey Joe

Hey Joe,


wat jouw naam teweeg brengen deed
je heengaan werd met tranen verzacht
witte rozen, donkere huidskleuren verward
dit land ging tezaam voor jou
gek, maar te laat om je hier te houden

land op zijn kop, waanzin wat gebeurde
moeders, vaders, kinderen, vrienden die je zoveel had
ieder wandelde met jou in gedachte
wat zal men schrijven op jouw grafsteen
hé eenzame vriend, goedgemutst met je glimlach apart
je ging heen voor enkele deuntjes van wereld muziek

land dat zijn adem inhield, als je ouders passeerden
centraal station, bedevaartsoort voor velen
passerend het treinloket, waar je adem stopte
mensheid werd wakker geschud bij dit zien
of blijf je slapen, in je tuintje van eigenbelang

hoofdstad stond stil, om je naam te eren
je vrienden hand in hand, een ketting des leven
moest die echt in je prille bestaan gebroken worden

Hey Joe, het ga je beter,
dan in deze waanzinnige wereld



Werner