Zij droeg zwart

dinsdagmiddag zal het geweest zijn

nu even geleden, dat tweede lesuur
elk in zijn hokje, een wereld open bloeiend
strijd der titanen, toen de eerste dons opfleurde

ze kwam het lokaal binnen, met zwarte plooirok
witte blouse, naaldhakken en nylons
koket voor een dame met flair in talen
mijn blik week nooit af, ik sprak en zag het graag

ze had net dat iets in haar stem
welk elk adolescent doet beven en opkijken
als de accenten gelegd waren
en het zichtveld beneveld, durfde ik haar aankijken

die eerste decolleté welk mij deed zwijmen
toen wist ik reeds, dat ze mij veroverd had
nu jaren der wijsheid me rijper maakte
mijmer ik naar accenten en apostrofs

'mon dieu, elle été belle’

Werner