Groot willen worden

En ik,



ik zou groot willen worden
goed studeren en heel slim zijn
hard werken en een veilige haven vinden
ik zou een huis met tuin bouwen

ik zou lieve ouders en vrienden omarmen
als ik geluk heb, misschien kinderen
met die poes of hond aan mijn voeten
als de zon elke dag schijnen zou

doch ik en vele anderen werden nooit groot
we werden in ons prille bestaan weggerukt
het leven van ons familie werd op halt gezet
onze glimlach haalde de lente niet

ze droegen enkel nog wit,
en onschuldige kinderen tussen hout
opdat mensdom ooit leren zal
aan een kind geen hand




Werner







Voor de kinderen over heel de wereld
Vandaag deze uit Dendermonde

Jaren

Je kan een leven afvragen,
wat leeftijd heeft te betekenen.
doch vraagt nooit hoe oud ze zijn
hun glimlach telt nooit de juiste jaren

Werner

Mdzangwini

zij was zwart en wit
welke kant van haar hand
deed jou omzien naar dat kind
geen zomersproeten,
bemind is wat nooit heeft gekend

ver van huis en mijn bed
liefde zoek in alle talen
met buikje rond,
dagelijks op zoek naar warmte

zoals een bloem
die nooit open bloeien zal
in haar achtertuin, naast die ene hut
leert ze woorden,
mama en papa net niet meer

vreselijk is haar ziekte
doch dat ziet men niet in kinderspel
alleen twintig passen verder
kruisen haar ouders mijn pad, in hout

opdat ze ’s ochtends glimlachen zal
zijn leem en ijzer haar nieuw
vreemde blanke mens
met bord eten voor één dag

Werner