Verfoeid ritueel

afwachtend bekijk ik vrienden om me heen
avonden killer, maneschijn verdwijnt tussen sluiers
van herfstromantiek en koude voeten
net nog geen vorst aan mijn tenen in sokken van Noren

lang heb ik niet meer te gaan, kortwieken is mijn lot
mijn bestaan is hangende, aan een prijskaartje
wordt weldra afgezaagd, doch in schoonheid zal ik pronken
met of zonder ballen, geslingerd en versierd,
kerststal uit schijnheiligheid verdoken weggezet

mensheid gaat wederom snoeien, natuurlijk fatsoen
vloeken tegen naalden, kostprijs, en cadeaus om hem te vullen
nagemaakt onvermurwbaar, eeuwigheid gedoemd
ruiken zie ik je elk jaar zo graag
een meter negentig graag, zilver en kerstfestijn


Werner