Het trilt

eens bonsde mijn hart van kalverliefde
met streden gestaag werd goud en zilver
doorheen de grijze haren geweven

alsof dan de grondvesten daverden
jaar na jaar, ongeblust en hevig in de strijd
elke kus niet meer te stelen was

nu ben ik reeds blij
wanneer een trilling mij passeert
en onze liefde kalvert als weleer



Werner