cirrus, stratus, cumulus...
wat Latijn heeft voor venijn
opkijkend en door zonnestralen opzij gezet
ik hou van je vormen
meestal ondoordringbaar,
doch zichtbaar als je meestal bent
tussen schemer en daglicht doe je ons twijfelen
met grijze tonen die wit en zwart
in niets doen verdwijnen
dat zuchtje zet je op zijn plaats hoog en hemels
stratocumulus is je einddoel
bijna wit en helder, de zon je laten vierendelen
Werner
vrijdag 29 juni 2007
Luchtig
Gepost door Werner's Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten