Dag bloem

elk continent heeft zijn velden
van rijen wit na wit en grijs
vlaggen zij aan zij
namen zonder aangezicht

zoals regen nooit alleen
gekend van letters gegraveerd
noch familie, noch vriend
welke bloemen leggen kan

de laatste wacht weergalmt
bij het strijken van het vaandel
als wapens nog kletteren

wil mensheid ooit luisteren
naar de stilte van elk continent



Werner