Woord in tijd vermoord

gehaast, gehaast, haastig
ben jij dan zo verdwaasd, elke letter sneller typend
pantoffels sieren nog de kant van het bed
als koffie en ontbijt reeds waren gezet

vlugger, vlugger, vlugst
heeft het dan nog zin, schrijven aan dat begin
hoorde net nog spreken van honderdtwintig kilometer
allen stonden ze aan te schuiven, vanaf het vertrek

sneller, sneller, snelst
vrije tijd voor het woord wordt krachtig vermoord
men las de boeken niet meer van de plank
rechthoekige monsters, wit gelaat en zwarte zetting

trager, slomer, stilte
letters met schreden door dat potlood eens gezet
gom welke wijsheid nog corrigeren kon, met liefde rechtgezet
gelijkgestemde zielen zoeken de tijd,
woorden zonder haast en spijt

Werner

"Nomen Nescio"

in jaren was je nog te klein
ongekend doch wel getreurd
ook jij was een mens in wording
vermoord, ontnomen, stilgezwegen
nu enkel één plank in zwart gegrift
'onbekend'
met veel bloemen

Werner

Op zijn kop...

als de lente zich juist heeft aangemeld
wordt de ochtend gewekt met nattigheid
de wandeling tussen bomen en struiken
welke zich ongestoord ontluiken wordt op halt gezet,
mijn beenderen sputteren tegen,

vergewissen kan je beter niet deze dagen
alhoewel menig peer en appelboom
zich vragen beginnen te stellen
zo ook mijn forsythia en kerselaar
die reeds aangemeld zijn

het gras reeds net geen anderhalf kontje hoog
hoeft nog niet gemaaid te worden
gek wordt de boel, de natuur heeft een schrijnend gevoel
waar heeft de mens nog niet mee geknoeid

nog even en het is wederom te laat, op de klok des tijds
staan we allen met armen hoog in de straat
zoekend achter die druppel regen
of ontwijken aan elke natuurlijke vraag

Werner