Zij rook anders dan lavendel

neergevleid naast de enige foto's die me resten
aanschouwend in het schemerlicht, jij die me baarde
weemoedig ruik ik je parfum, herinner me Chanel
was het vijf of meer

in dromen zie ik je telkens staan
groots met een boezem welke haat, leven
maar vooral liefde en een levensbron was
horend in stilte alsof jij, mij dan weer ontbreekt
wanneer mijn ogen tranend de nacht ingaan
als mijn gemoed jouw naam uitroept

reeds vele jaren brandt er een kaars, op jouw dag
van geboren worden en afscheid genomen
geen bloemen, welke doornen dragen
bedankt moeder, om mij leidend te lijden
op deze dag van jou eren


Werner