Witgoed

een shot mijn god is alles wat ik nog vraag
tumulte wereld slaagt een hemelse kreet
neergestreken in je parelmoeren kasten
huizen zonder muizenissen ik in het ongewisse
voor een handvol eurodollars wordt gedeald

cocablad, wiet, verdund gesneden ziel opengereten
minzaam toekijkend, wijkagent die geen mens meer kent
heroïne, clandestiene levens, uit elkaar gescheurd

een miljoen van die poen, tussen de bananen en sigaren
neergestreken uit alle continenten, hardheid voor vele centen
kristalwit noemt het goedje van naaldpunt tot aderblauw
zetten doe ik je, achterblijvend wereld op zijn kop

je bent mijn shot realiteit en wezenlijk bestaan
ben je zo hard in de reële wereld dat mensen mij zelfs niet meer zien staan
genoten heb ik van je hemelse sferen, begonnen was het met één oogje toe te keren

als je mijn aderen binnensluipt en mij laat slapen
staat de wereld nog eens op zijn kop, ik hoef niet meer te denken
zweven doe ik tussen hemel en aarde
kort van stof en maagdelijke wit van kleur,
dit alles in één sleur



Werner