Annick

Waanzin der lafheid


Annick je was te jong
de zoveelste te jong
je leven werd uitdooft als het schitteren zou

in een jeugdig leven met glimlach en opgroeien
in een ongekende maatschappij
wederom een wereld verloren in razernij

wit zijn de marsen der onmacht en geweldloosheid
smeekbedes aanhoort en op zijn tippen loopt een land
zullen je vrienden nu alleen fietsen gaan
of rij je op het jagerspad der hemelen
verlicht met kaarsen aan elke zijde

ouders die een kind moeten afstaan aan moord
is niet zo snel verwoord

slaap zacht
rust eeuwig


Werner