Metropool met gevolgen

haven metropool, prachtige stad van mij
met pleinen, en nieuwe aangelegde straten, al dan niet zonder architect
brug die komen zal, en Wapper een andere dimensie geven
rassen, die met schreden bevolken, welke onze naam ademt

cultuur, erfgoed dat opgeblonken wordt door tornado's, met andere kleur
zij het bladeren die afscheid genomen hadden van een late herfst
wanneer plantsoenen reeds lentebloesems laten ontwaken
ruiken doe ik elk buurt, als ik op mijn stappen terugkeer
jeugdherinneringen opzoeken gaan, net als alles is volgebouwd of niet

waar eens mijn frietkot stond, haal ik nu broodje kebab
malen doe ik er niet om, nieuwe generatie die geboren werd
assalèmoe âaleekoem, klink vreemd maar goedendag
tussen vrienden en iedereen
winkels en shops die rijzen uit den vreemde lande, ware het tijm en mirre
doch goud is nog steeds voor geprivilegieerde, die karaten wegen
tegenover Station Centraal

centrum heb ik gewoond tussen straatmadeliefjes en havenzangers
kroeg die voor alle rangen, een pils schenken kon
St. Jans, De Conink, Astrid en Rooseveltplein ze hadden geen geheimen
kende nacht en dag, welke alle mensen een rustplaats gunde

buurt, waar men eens nog kon genieten
Offerande, Dambrugge, St-Gummarusstraat, Jacob en Quinten-Matsijs
straten vol prachtige winkels, feest om in te vertoeven
uitstapje na een goed rapport, gewoon met vrienden
nu vol angst om slachtoffer te worden, van het ongekende

mijn stad overgenomen door mensen van andere rassen
op zich niet erg, maar waarom voel ik niet even mooi
De Gemeentestraat, ooit de straat van een klasse apart
nu gapende wonden, telefoonwinkels, verkrotting en leegstand
zo heeft ieder zijn eigen gevoel van mijn mooie Antwerpen

eens waren het zeelui die onze havenstad bevolkten, en dronken bij nachtval
nu openen ze winkels voor een vergeten drank en snuisterij
mijn stad is oord voor iedereen, met smaak en blikken die je aanprijzen kan
doch ik hou nog steeds van mijn friet, en bolleke rond
mijn stad daar hef ik mijn glas op, zeg ik schol in moedertaal

nu en dan bloed en schreit mijn hart
wat ooit zo gezellig was is nu alleen nog maar angst


Werner