Bompa

Hey pa, ja bompa


ons jaren gegeven, doch dit was een start in mineur
was het genoeg geweest en wilde je afscheid nemen
of wilde je geen zucht meer laten, behalve die laatste

dan lag je daar plots, en stonden je twaalf kinderen aan je zijde
schoonzonen en dochters,kleinkinderen en achterklein
je hebt een vol leven meegemaakt wat ik niet verwoorden kan
levenslang gewerkt, van 's ochtends tot de nacht

van schrobbe in de tobbe, tot machines dag en nacht
afwas waar geen machine hoefde
netjes op een rij, van klein naar groot
tot elk van je kinderen zijn bedje of huisje had gevonden

hard was het jouwe, daar had je geen schrik van
ging voor alleen door het vuur, elke dag op elk uur
doch je glas had je graag gevuld, dan weer halfleeg
de jaren dat ik je kende, was ik bevoordeeld
ik was Bruno wie dat ooit mogen gewezen zijn

mijn pa is er reeds jaren niet meer, je had ook een stoere hand
je had een levensvisie waar weinigen aan konden roeren
je hield het schip steeds op een vaste koers
met hart en hand zoals jij dat alleen kon

nu en dan je stem verheven, zelden dat het was
een blik en men luisterde stilzwijgend
nu zijn je ogen gesloten, en slaap je zacht
we gaan je allen missen

en ik, twee keer een pa en bompa



Werner