Ochtendhumeurtje

bij ochtendgloren pruttelt de dag
vers in een tas van wakker wordende ogen
uitgeperst als glimmende bergappelsienen
samengevloeid tussen voorpagina en sport

met aan de zijkant twee sneetjes lichtbruin
voor het glaasje koeiennat dat vol binnenloopt
als nieuws mijn wezen teneerslaat net voor achten
pas dan bekijk ik maneschijn die daglicht verraadt

voor dauwdruppels het gras raken kunnen
stilletjes geeuwend terwijl ik de laatste slok sippend wegwerk
mijn tasje humeur welk ik elke morgen genieten zal
groot is het nooit maar volgegoten elke dag weer


Werner