Stoepkrijt

Op de stoep van de straat
In de bocht waar het niet mocht
Schreef ze voor het eerst haar naam
In krijt zo wit als rotsen, hard en grauw

Niet stilstaan bij het effect
De buurman nors en vrouw misnoegt
Wat schreef dat kind
Zeven letters op een rij

Als het wit zich tussen de tegels grifte
Glimlachte ze fier en trots
Kijk allen wat ik schrijven kan
Zeven letters lang

Toen liep de eerste traan
Als een druppel de stoep aanraakte
Haar moment verdween
Een herfstbui viel plots op diezelfde steen
Onbekend als ze was
Net voor ze die zeven letters las.



Werner