Zwart goud, op welke men teren zou
blakert niet meer in zonnestralen
alsof het miljarden wat kan schelen
nog geld nog mens kan het tij doen keren
blauw in grijs en aardse tonen
wie legt onze kinderen dat nog uit
creperen op het strand en oceaan
als men staat te tanken kilometers vol
alsof gewoon vervuild niet voldoet
hangen we vast aan strohalmen
spelen we nog eens met lucifers als weleer
aardmens die ’s werelds natuur naast zich legt
dinsdag 27 juli 2010
Een plek in de oceaan
Gepost door Werner's Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten