gehaast, gehaast, haastig
ben jij dan zo verdwaasd, elke letter sneller typend
pantoffels sieren nog de kant van het bed
als koffie en ontbijt reeds waren gezet
vlugger, vlugger, vlugst
heeft het dan nog zin, schrijven aan dat begin
hoorde net nog spreken van honderdtwintig kilometer
allen stonden ze aan te schuiven, vanaf het vertrek
sneller, sneller, snelst
vrije tijd voor het woord wordt krachtig vermoord
men las de boeken niet meer van de plank
rechthoekige monsters, wit gelaat en zwarte zetting
trager, slomer, stilte
letters met schreden door dat potlood eens gezet
gom welke wijsheid nog corrigeren kon, met liefde rechtgezet
gelijkgestemde zielen zoeken de tijd,
woorden zonder haast en spijt
Werner
Geen opmerkingen:
Een reactie posten