Gekluts...

het daglicht klaart dan eindelijk
mijn ochtend en avond terug
in een schemerzone waarin kilte
menig hart stiller deed slaan

doch nimmer afgewend
speelt het jaargetij met licht en kleur
dat lentegevoel met wintervoeten
natje en droogje zoals het maarts betaamt

ik schuifel op het pad, mosgroen op edelwit
mijn voetstappen op ochtenddauw
uitkijkend naar wit en bruin met gele lintjes
zo net niet aangevroren, en nog eetbaar

glunderend zijn de snoeten
van kinderen speels, gedwee zoekend
naar hazen en zoets
achter de hoek luidde men net het voorjaar in

Werner