Spoed

mijn dag te kort en soms te lang
daar waar woorden vlotjes neerstrijken
bij het neerbuigen van de avond
zoekt de pen steeds mijn hand
net als de ochtend zijn neus heeft laten zien

druk draait de wereld rond
van opstaan tot werken en leven
van groot zijn tot ouder worden
van jonger tot de laatste zucht

ben ik alleen zo gehaast door het leven
of zitten medezielen mee op de roetsjbaan
van alles sneller, en sneller en sneller
was het gisteren nog niet gedaan
wat vandaag geschreven werd

twijfel zindert door geest en lichaam
lezen wat hart en gemoed treffen zal
zo net na het opstaan en de koffie
of voor de tas melk en het slapen gaan



Werner