Stalen buizen

twee hoog staat hij nog
blauw, nu reeds verkleurd
lucht, helemaal vergaan
rubber, alles verduurd

eerste van zijn reeks
nu achtentwintig jaren
af en toe nog dienstdoende
piepende leuning, doorsleten kussen

metgezel die voor mij welgeolied liep
mijn benen de stad vergezelde
afscheid nemen zal pijn doen
met weemoed hoor ik nu en dan

'oud ijzer, lood en zink, platte batteries'



Werner