mijn binnenste ligt overhoop
decadent getafeld
met voor, tussen, hoofd en nagerecht
doch niet uit mijn portefeuille
als ik net had gelezen dat
één ton witte bonen verdubbeld was in prijs
voor een verdord land
waar mensen zuchten bij elke druppel water
die net boven borrelt tussen stenen
de hulpverlener wikt en weegt nogmaals
hoe hij onze donaties zal spenderen
hebben we dan net dat fiscale attest
omdat we ons niet zouden schuldig voelen
bij mensen die overleven op een kop rijst
continent, gekleurd met enkele blanken
stamvader minzaam toekijkend
onder een broodboom die geen eten gaf
enkele geiten welke nog restte
voor als men nog visite had
Werner
zaterdag 5 april 2008
Inflatie
Gepost door Werner's Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten