hij zal geen pas de deux meer zetten
gracieus plaatste hij voeten neer
liet hij lichamen elkaar voelen
zoals een zwanenzang uit zijn hart bloeide
deed hij 's werelds prima ballerina's
zich laten ontplooien als lotusbloemen
joie de vivre, met een pointe op elke bühne
zoals een meester in zijn vak
expressionistisch liet je muren neerkomen
tussen mensdom en landgrenzen
kunst in dans modern klassiek
stromingen van je revolte deden aarde beven
lés enfants du monde, was je streven
welk vorm van ballet lag niet in jouw handen
nu kan je verder wandelen
het uitzingen op de golvengetij
van je geliefde Noordzee
Werner
woensdag 28 november 2007
ses pieds nus
Gepost door Werner's Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten