de brug der zeven zuchten
zag zeven zomers lang
zwoele avonden zakken
zonder gezwicht te zijn
onder zweterige zuiderse passie
tussen zwakke harten
en zoekende zielen
van zwevende verliefdheid,
ook zonder zorgen
stond zij er nog voor morgen
zachtjes zwalpte men heen en weer
zag geen ziel dat de steigers
aan het zakken waren,
zevenduizend gondeliers
vaarden zingend voorbij
zonde van de zoetste zoenen
onder de brug der zeven zuchten
zo snel was de brug bijna zoek,
dat het zoenen werd verheven
tot een zachte zucht
zorgeloos zoentjes werpen
is heden ten dage
zeemzoet zwanengezang in Venetië
Werner
vrijdag 2 november 2007
In een zucht...
Gepost door Werner's Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten