Terugvliegen

de stofjas van grootvake was zo speciaal
hij was grijze, sluiting niet met knopen
maar ceintuur met een uiteinde van metaal
hij had zakken zoals elk ander,
doch één voor die rode zakdoek met witte stippen

hij kwam uit de kast eenmaal per week
gewassen en gesteven, zo betaamde het
een man op zijn til, die status had met vogelen
je had oude en jonge die nu en dan van stok konden

's zondagochtend was het ritueel
stilte alom als de morgend wakker werd,
naast hete geschonken koffie,
de verse snede brood belegd met smout uit de pan

afwachten tot de eerste vallen zouden,
van Quivrain, Limoges of dichter, ze hadden hun tijd
halfopen blik met maïs, wat ze lokken moest
fiets en duiventil paraat, seconde waren geld waard

één keer per maand
was het smullen, een duifje van grootvake's hand
hartig was het moment als hij weer prijs had




Werner