Terend

je lichaam laat je in de steek
zacht voel je kentering in je bestaan
hier heb je nog tegen gevochten
tijd is gekomen om het te laten gaan

uitroepen wil je, jij vervloekte naam
doch stembanden vibreren niet
de haren vlogen in het rond
domme mensen met een open mond

berusten in je tergende pijn
wens ik niemand met venijn
niets toelatend, bekijk je me aan
machteloos dat ik ben, verdwaasd kijkend

de naam wordt verdoezeld, niet besproken
na jaren heeft het je dan toch gebroken
afscheid nemen doe ik met mijn eigen gratie
ik zeg je niet vaarwel maar tot weerziens


Werner